Crossing Border! We denken aan gedichten. Aan poëziebundels en broeierige zaaltjes waar als het niet verboden was de sigarettenrook het zicht op de voorlezende dichter zou bemoeilijken. We zijn er niet, maar we hebben de kunstbroeders van het schone woord in het bonkend hart gesloten. En wij progrockers niet alleen, ook zij die om den brode voor een hoofdstedelijke courant schrijven deden dat, jaren geleden al.
En hij nam zijn gitaar op, plugde in, en speelde – tot een snaar brak, dat was een teken – improviserenderwijze mee. Erik Voermans, niet te verwarren met Eric Vloeimans. Misschien ken je zijn naam uit het Parool, of wellicht van de Universiteit Utrecht. Maar behalve docent musicologie en journalist is hij ook soundscape-gitarist. Met Robert Fripp als lichtend voorbeeld, hoe kan het ook anders trouwens.
In 2004 maakte Voermans CD De hemelse wanklank. Ambient gitaarmuziek, maar met gedichten van Lucebert, door de dichter zelf voorgelezen en teruggevonden op historische opnamen uit vermoedelijk januari 1951. Die opnamen kwamen ooit terecht op een cd met de titel oh oor o hoor. Voermans schrijft in het boekje bij de CD dat Luceberts voorlezingen van meer dan een halve eeuw geleden nog steeds een wonderlijk bezwerende kracht hebben. Hij is een sjamaan, aldus Voermans, die zijn toehoorders betovert met woorden die de suggestie wekken onzegbare geheimen te openbaren.
Een jaar later, in 2005, maakte Voermans de CD Nocturnal Ghost Songs waaraan ook werd meegewerkt door trompettist Eric Vloeimans en bassist Gert-Jan Blom. Minder sjamanistisch, maar minstens zo bezwerend, louter door de trage, dromerige en soms angstaanjagende klanken.”
De Wissel, Radio 6, 11 november 2011
Het Parool, 1 maart 2012
——————————————————
NRC Handelsblad, 22 november 2004
——————————————————
NRC Handelsblad, 29 november 2004
——————————————————
Het Parool, 12 december 2004
——————————————————
De Groene Amsterdammer, 7 januari 2005
——————————————————
Utrechts Nieuwsblad, 11 februari 2005
——————————————————
Mens en Melodie, nummer 5, 2009
——————————————————
GPD/Brabants Dagblad, 20 maart 2005
——————————————————
Nieuwe Revue, 2005
——————————————————
NRC Handelsblad, 2011
——————————————————
Lucebert – De Hemelse Wanklank – met Erik Voermans
Dit is de cd […] waar ik in eerste instantie de meeste moeite mee had. Lucebert draagt een aantal van zijn gedichten voor, en Erik Voermans heeft daar een muzikaal bedje bij gemaakt. Ook hier geldt, dat als je de tijd neemt en je er even echt voor gaat zitten de combinatie wonderlijk goed blijkt te werken. Voermans speelt gitaar en doet het een en ander met electronica, en maakt zo muziek die niet goed te omschrijven valt, maar die de gedichten van Lucebert merkwaardig goed ondersteunt. En na een poos vind je het geheel zelfs meeslepend. Heel apart.
MoorsMagazine.com
——————————————————
Dichter
(Basta/Excelsior)
Journalist Erik Voermans (niet te verwarren met trompettist Eric Vloeimans!) staat bekend om zijn scherpe en geestige muziekrecensies in Het Parool. Minder bekend is het feit dat hij ook een virtuoos gitarist is, gespecialiseerd in soundscapes in de traditie van Robert Fripp. Van zijn hand verscheen eerder de cd De Hemelse Wanklank, waarop hij door de dichter Lucebert voorgedragen poëzie van een soundtrack voorzag. Ditmaal waagt Erik zich aan de gedichten van Hugo Claus, die de Vlaamse dichter ooit op de plaat zette. Claus’ stem mist de zangerigheid van Lucebert, maar compenseert dat met een warm timbre. Voermans probeert in zijn muziek zo dicht mogelijk bij de woorden van Claus te komen, qua sfeer, klankkleur, ruimtelijkheid en intensiteit. Het eindresultaat is soms ronduit bezwerend. Poëzie als muziek, muziek als poëzie, zelden hoorden we zo’n succesvolle synthese. Voermans is er met succes in geslaagd om, zoals hij zelf zegt, ‘dichter naar de dichter toe te kruipen’. (JvdB)
Platomania.nl
——————————————————
Ambiënt Dance – Hemelse Wanklank
€32,90
1 kauppa löytynyt
Etsitkö lounge dance your charizmatic self dance-levyjä …
Beoordeling: 9,3/10 – 4 stemmen
Ambiënt Dance – Hemelse Wanklank …. http://static1.vertaa.fi/fotos/{{size}}/6/2/3/6 /gesproken-woord-eric-voermans-de-hemelse-wanklank
http://www.vertaa.fi › Viihde › Dance
(Gevalletje van Finse humor?)
——————————————————
Nocturnal Ghost Songs
Haarlem / Nederland
1 augustus 2006
Voor wie van GOEDE instrumentale sfeermuziek houdt een absolute MUST! Voermans improviseert atmosferische nevels uit zijn (gemanipuleerde) gitaren en varieert stijlvol Satie’s Eerste Gymnopédie op de dobro (track 2 en 13). De nummers waarop Vloeimans acte-de-présence geeft geven de schoonheid wat meer body. Absoluut hoogtepunt van hun samenspel is m.i. Nocturnal waarin Vloeimans mijn hart bijkans uit de borstkas speelt. De 7’36” zijn veel te kort (en dat geldt eigenlijk voor de hele CD).
Bol.com
——————————————————
Voer en Vloei
Erik Voermans speelt al dertig jaar gitaar, maar hij doet dat op zijn geheel eigen manier – er worden geluidstapijtjes gemaakt die in eerste instantie introvert overkomen, maar die bij nadere beluistering wel degelijk spannend blijken te zijn. Eric Vloeimans is trompettist, en hij voegt aan de geluidslandschappen van Voermans nog een extra spanning toe die er voor zorgt dat deze muziek het genre van de “ambient muziek” overstijgt.
De twee muzikanten hebben duidelijk heel goed naar elkaar geluisterd. Voermans heeft zijn basis-gitaarwerk duidelijk gemaakt met Vloeimans’ bijdrage in zijn achterhoofd, en Vloeimans springt er dan ook perfect in, met zeer mooi klinkende, gevoelige en toch ook weer spannende trompetpartijen, waarbij je soms echt op het puntje van je stoel zit.
Het doet soms denken aan het werk van Jon Hassell, al laat Vloeimans hier horen dat je geen vervormer nodig hebt om je trompetspel eenzaam te laten klinken. Het doet ook wat denken aan het werk van Brian Eno, de pionier van de ambient muziek, maar Voermans en Vloeimans zijn wat meer “down to earth”, al zie je hier ook met enige regelmaat lege vlaktes voor je geestesoog opdoemen. Stilte, leegte, maar tegelijkertijd opperste concentratie en intensief samenspel, en samen levert dat een album op met uitermate mooie muziek.
“Mooie muziek” – dat is natuurlijk een kwalificatie die niet meer kan tegenwoordig, maar toch wil ik in dit geval een uitzondering maken. Daarvoor werd er hier net iets te vaak geroepen “aah jongens, wat móói!” En ze blijken de aandacht van de luisteraar ook nog eens van begin tot eind vast te kunnen houden, wat met dit soort voortkabbelende muziek een prestatie genoemd mag worden. En het allerbelangrijkste natuurlijk – het is muziek die je ráákt.
Erik Voermans featuring Eric Vloeimans – Nocturnal Ghost Songs – Basta 3091542
MoorsMagazine.com
Still (Attacca)
***
Erik Voermans (1958) is muziekredacteur van Het Parool en musicus. Als elektrisch gitarist maakt hij al jaren Robert Fripp-achtige soundscapes, maar nu heeft hij voor het eerst een hele cd gemaakt met eigen werken voor ensemble en orkest. Bizar detail: er is geen instrument aan te pas gekomen. Voermans heeft alles zelf uitgevoerd met geavanceerde muzieksoftware. En ja, dat hoor je – zo perfect kan geen mens spelen, al klinkt de jazztrompet in Slow evening bells griezelig echt. Hoewel de totaalklank soms al te gesynthetiseerd overkomt, is het ‘trompe l’oreille’ dat Voermans creëert met zijn buitenissige bezettingen (zoals piano, 8 klarinetten en 2 contrabassen) een van de charmes van de cd: met digitale middelen geeft hij akoestische raadsels op. Maar Still verrast vooral door de diversiteit en inventiviteit van de composities, die uiteenlopen van Zappa-frivoliteit en nachtclubjazz tot subtiele klankonderzoekingen en een hypnotiserend, vrijwel statisch drone-stuk van een half uur.
NRC Handelsblad en NRC Next (Joep Stapel), 2016
____________________________________________________________________________________________
Godenlicht (Attacca)
‘Dit is echt grote muziek in de meest veelomvattende zin van het woord (…)’
Maarten Brandt in Opusklassiek
Voor de hele recensie: https://www.opusklassiek.nl/cd-recensies/cd-mb/mbvoermans01.htm
NRC Next/NRC Handelsblad, juni 2019
‘Erik Voermans schrijft over muziek, maar hij is zelf ook gitarist en componist en heeft al een behoorlijk rijtje aan magnifieke albums op zijn naam staan. Een verblijf in Fins Lapland en een aantal oude opnames die overgebleven waren van een eerder project dat hij met trompettist Eric Vloeimans deed vormen samen de inspiratiebron voor zijn nieuw album, dat gerust weer een klein meesterwerkje genoemd kan worden. Voermans weet alle groten van de afgelopen eeuw, als Zappa, Stockhausen en Takemitsu in zijn muziek te verwerken tot een uniek, volstrekt eigen nieuw geluid. Te spannend en geraffineerd om voor soundscape door te gaan, maar daar heeft het op het eerste gehoor misschien wel iets van weg. Een absolute aanrader.’
MoorsMagazine.com, 2019
ERIK VOERMANS 